باور کن وقتی که بارون میباره باید بلند شی...چادر سیاهتو سر کنی و بزنی به دلِ خیابونا...
بدونِ چتر...با پایِ پیاده...بری تو خیابونای خلوت و دستاتو باز کنی راه بری و راه بری و راه بری...بدونِ غصه ی خیس شدن...بدونِ دغدغه ی سرما خوردن...بدونِ غصه ی سینه پهلو کردن...راه بری و زندگی کنی...سرتو بالا بگیری و لبخند بزنی به آسمون...اجازه بدی دونه های بارون صورتتو خیس کنن...زیر لب شکر کنی خدارو...غرق شی در خوشبختی و فراموش کنی بدی هارو...پلیدی هارو....دروغ هارو...زشتی هارو...اجازه بدی که همه ی بغض ها و دلخوریاتو بارون بشوره...و شروع کنی به دعا کردن واسه همه ی آدمایِ زندگیت...واسه همه و همه دعا کنی...و حتی واسه اونایی که دلتو شکستن بیشتر دعا کنی...
بارون که میباره باید بلند شی و از خونه بزنی بیرون...بارون که میباره فرصتی داری واسه دیوونگی...واسه آروم شدن...واسه دعا کردن...واسه رو جدولا راه رفتن و خیس شدن...واسه فکر کردن به هیچ چیز...واسه لبخند زدن و زندگی کردن...واسه اینکه با دلی سرشار از آرامش به خونه برگردی و با کلی امید دوباره شروع کنی...
باورتر کن وقتی که بارون میباره بایــــد بری زیرِ بارون...باید خیس شی...باید حس کنی این حسِ قشنگ رو...بـــایـــد!
وقتی دعا در زیر باران مستجاب است
دیگر چه کاری بهتر از آن زیرِ باران؟!
+ Tanhatarin Havaمیگه که : نمیفهمم اون دسته از آدمهایی را که با چتر میرن زیرِ بارون...گارد گرفتن جلویِ زیبایی!؟!؟! (مشایخ الشیوخ جلد 14 ص 1253 :))) )
++بازم داره بارون میباره ...اونم با رعد و برق ...من و این همه خوشبختی محاله... :)
+++عیدتون مباااااارک...
