ای دنیا! ای دنیای حرام!

از من دور شو, آیا برای من خودنمایی میکنی؟ یا شیفته من شده ای تا روزی در دل من جای گیری؟ هرگـــز مباد! غیر مرا بفریب, که مرا در تو هیچ نیازی نیست, تو را سه طلاقه کرده ام, تا بازگشتی نباشد, دوران زندگانی تو کوتاه, ارزش تو اندک, و آرزوی تو پست است. آه از توشه اندک, و درازی راه, و دوری منزل, و عظمت روزِ قیامت!.


نهج البلاغه _ حکمت 77



گاهی مُردن را فراموش می کنیم  و نتیجه اش این است که همه چیز خراب می شود.




چـــــــــــرا؟!